پـــــاییز^_^

[Azin]

امان از این بوی ِ پاییز و آسمان ابری ! که آدم نه خودش میداند دردش چیست و نه هیچکس ِ دیگری … فقط میدانی که هر چه هوا سردتر میشود ، دلت آغوش ِ گرمتری میخواهد
 

[Azin]

فصل باد و برگ فصل رنگ و رنگ و رنگارنگ

فصل مشق و مشق عشق و عشق انار
فصل باز باران با ترانه فصل شیدایی و مهر و مهرگان
فصل یلدا و چله پائیز
پادشاه فصول بر همه مبارک باد !

 

[Azin]

برگ های پاییزی سرشار از شعور ِ درخت اند
و خاطرات سه فصل را بر دوش می کشند
آرام قدم بگذار
بر چهره ی تکیده ی آن ها
این برگها حُرمت دارند...
درد ِ پاییز ،درد ِ ” دانستن ” است

[Azin]

در روزهای پاییزی

از نیمکت های خالی پارک عبور می کنم

یک به یک

تا به نیمکت آخر برسم

شاید که تو به انتظارم نشسته باشی…

و برایم آغوش و بوسه و عطر باران بیاوری….!

امروز پاییز را در نسیم خنک بیقراری دیدم

و عطر خاطره ها…

باید عاشق بود و پاییز را دید

باید " تو " باشی و من پاییز را پاییز ببینم….

[Azin]

خیزید و خز آرید که هنگام خزانست / باد خنک از جانب خوارزم وزانست

آن برگ رزان بین که بر آن شاخ رزانست / گویی به مثل پیرهن رنگ‌رزانست
 

[Azin]

پاییز مرا عاشق می کند ، باران عاشق تر !!!

حالا تو بگو این باران پاییزی با من چه می کند

[Azin]

پاییز فصل عاشقی های بی تکرار
وقت جوشش احساس شاعرها
وبهترین زمان برای آفرینش نقش های نقاشان!
.
.
و روی دیگر این خزان رنگ در رنگ !
هراس سردی و شبهای بی پایان
هراس خیس شدن خانه ای که بر باد است
و چشمهای پر از حسرت و نگران
و دستهای یخ زده از بادهای شاعرانه پاییزی...!!!
وقد خمیده مردی
به زیر سقف اتاقی
که همراه هر نوازش باران
چکه چکه اشک میریزد
و کودکی که در آرزوی مداد های رنگی همکلاسیهایش
تمام شب خوابهای رنگارنگ میبیند...!

[Azin]

آرام شده ام

مثل درختی در پائیز

وقتی تمام برگهایش را

باد برده باشد . . .

[Azin]

کاش چون پاییز بودم … کاش چون پاییز بودم
کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم
برگهای آرزوهایم یکایک زرد میشد
آفتاب دیدگانم سرد میشد
آسمان سینه ام پر درد می شد
ناگهان طوفان اندوهی به جانم چنگ میزد
اشکهایم همچو باران
دامنم را رنگ می زد
وه … چه زیبا بود اگر پاییز بودم
وحشی و پر شور و رنگ آمیز بودم
شاعری در چشم من می خواند …شعری آسمانی
در کنار قلب عاشق شعله میزد
در شرار آتش دردی نهانی
نغمه من …
همچو آوای نسیم پر شکسته
عطر غم می ریخت بر دلهای خسته
پیش رویم
چهره تلخ زمستان جوانی
پشت سر
آشوب تابستان عشقی ناگهانی
سینه ام
منزلگه اندوه و درد و بدگمانی
کاش چون پاییز بودم … کاش چون پایز بودم

(فروغ فرخزاد)

[Azin]

نه بهار با هیچ اردیبهشتی

نه تابستان با هیچ شهریوری

و نه زمستان با هیچ اسفندی

اندازه پاییز به مذاق خیابان ها

خوش نیامد

پاییز "مهـر"ی دارد

که بر دل هر خیابان می نشیند


فراموش نکن

این فصل را فقط باید به تماشا نشست ...

همین ...