چه عاشقانه است...

[Dokhtar-Aseman]

چه عاشقانه است این روز های ابری…
چه عاشقانه است قدم زدن زیر باران غم تنهایی…
چه عاشقانه است شکفتن گل های اقاقیا…
چه عاشقانه است قدم زدن در سرزمین عشق…
و من
چه عاشقانه زیستن را دوست دارم…
عاشقانه لالایی گفتن را دوست دارم…
عاشقانه سرودن را دوست دارم…
عاشقانه نوشتن را دوست دارم…
عاشقانه اشک ریختن را…
عاشقانه خندیدن را دوست دارم…
دفتر عاشقانه ی من پر از کلمات زیبا در نثار
بهترین و عاشقانه ترین کسانم…
و من
عاشقانه می گِریَم…
عاشقانه می خندم…
عاشقانه می نویسم…
و در سکوت تنهایی عاشقانه می میرم…

[mraliw]

تو را سریست که با ما فرو نمی‌ آید
مرا دلی که صبوری از او نمی‌ آید

کدام دیده به روی تو باز شد همه عمر
که آب دیده به رویش فرو نمی‌ آید

جز این قدر نتوان گفت بر جمال تو عیب
که مهربانی از آن طبع و خو نمی‌آید

چه جور کز خم چوگان زلف مشکینت
بر اوفتاده مسکین چو گو نمی‌ آید

اگر هزار گزند آید از تو بر دل ریش
بد از منست که گویم نکو نمی‌ آید

گر از حدیث تو کوته کنم زبان امید
که هیچ حاصل از این گفتگو نمی‌ آید

گمان برند که در عود سوز سینه من
بمرد آتش معنی که بو نمی‌ آید

چه عاشق است که فریاد دردناکش نیست
چه مجلس است کزو های و هو نمی‌ آید

بشیر بود مگر شور عشق ، سعدی را
که پیر گشت و تغیر در او نمی‌ آید

[alone]

ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮﺍﻡ...

ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎﯾﻢ...

ﺧﻮﺍﺏ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﺣﺴﺎﺳﻢ

ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ

ﻟﺬﺕ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﮎ ﻣﯿﮑﻨﻢ

ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﭘﻨﺎﻩ ﮔﺮﻡ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ

ﻣﻦ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ

ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﻧﺖ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﻤﯿﺪﻫﻢ !

[alone]

شانه اصولا عاشقانه است…

فرقى ندارد مال تو باشد

كه بكشم به موهايت

يا مال من كه

سرت را بگذارى رويش…